Błony dzielą komórkę eukariotyczna na przedziały, a ich unikatowe właściwości umożliwiają obłonionym organellom pełnienie wielu różnych funkcji. Błony biologiczne nigdy nie mają wolnych końców, toteż obłoniona organella jest zawsze zamknięta. Dzięki istnieniu takich obłonionych przedziałów procesy metaboliczne mogą zachodzić w ściśle określonych rejonach komórki. Skupienie na niewielkim obszarze określonej grupy związków chemicznych znacznie zwiększa szansę ich kontaktu, a więc przyśpiesza reakcję. Ograniczenie przedziałów błonami pozwala również na izolację pewnych reaktywnych związków od innych części komórki, na które mogłyby one niekorzystnie wpływać. Ponadto dzięki istnieniu przedziałów w komórce może jednocześnie i niezależnie od siebie przebiegać wiele procesów. Błony umożliwiają także komórkom magazynowanie energii. Pełnią one bowiem funkcję podobną jak tamy na rzece. Różnica w stężeniu danej substancji po obu stronach błony jest sposobem magazynowania energii, tzw. energii potencjalnej. Kiedy cząsteczki substancji przechodzą przez błonę ze strony o wyższym stężeniu na stronę o niższym stężeniu, komórka przekształca część tej energii w energię chemiczną zawartą w cząsteczkach ATP. Taka konwersja energii jest podstawowym mechanizmem jej uzyskiwania i przetwarzania w formę niezbędną do podtrzymania procesów życiowych. Błony są również ważnymi ?powierzchniami roboczymi”. Na przykład wiele reakcji w komórce katalizują enzymy związane z błonami. Ponieważ również enzymy katalizujące kolejne etapy w łańcuchach reakcji są zwykle zlokalizowane blisko siebie na powierzchni błony, reakcje te mogą przebiegać znacznie szybciej.
