Samuel Beckett urodził się w 1906 roku w protestanckiej rodzinie na przedmieściach Dublina. Studiował na Trinity College filologię romańską, a potem został nawet wykładowcą na tej uczelni. Jednak jego życie bardziej związane jest z Paryżem, gdzie wyjechał po śmierci ojca w 1933 roku. Uprawiał takie gatunki literackie jak dramat, esej i powieść. Najbardziej znane jego dzieła to: CZEKAJĄC NA GODOTA, KOŃCÓWKA, KROKI.
Na początku swej twórczości pisał po angielsku, ale później to język francuski stał się językiem jego twórczości.
Trudno wpisać go w jakiś nazwany prąd literacki, był typem myśliciela ?osobistością odrębną?, zajmowały go głównie kwestie egzystencjonalne, etyczne i poznawcze. Jego język jest w miarę prosty i od razu widać, że najważniejsze w jego twórczości są przekazywane treści a nie kunszt języka.
Jako człowiek był bardzo wrażliwy na cierpienie, przeżywał ból egzystencji i niepokój metafizyczny, ale z drugiej strony miał bardzo analityczny umysł pełen poznawczej pasji. Beckett (jak to określają znawcy) miał duszę wyrzutka i kloszarda; utożsamiał się ze wszystkimi skrzywdzonymi i poniżonymi; był bardzo aktywny społecznie i politycznie: często występował przeciwko totalitaryzmowi, apartheidowi (nie zgadzał się na przykład by jego sztuki były wystawiane w Republice Południowej Afryki), wyrażał gorący protest przeciwko wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego.
Żył bardzo ubogo i był bardzo skromnym człowiekiem niedoceniającym własnej twórczości traktując ją jako marginalną.
W czasie wojny pracował w konspiracji w Paryżu po wojnie współpracował z UNESCO, a w roku 1969 dostał literacką Nagrodę Nobla, której nie odebrał osobiście. Zmarł w Paryżu w roku 1989.

POWIĄZANE ARTYKUŁYWIĘCEJ OD AUTORA