Cechą charakterystyczną rozmieszczenia ludności w czasach prekolumbijskich była koncentracja ludności na terenach górskich w strefie równikowej. Taki właśnie model rozmieszczenia ludności wynikał z warunków klimatycznych, które w górach są znacznie korzystniejsze do życia i gospodarki człowieka niż na suchym wybrzeżu lub w wilgotnym lesie równikowym. W dolinach rzecznych dobrze rozwinięte było rolnictwo, na stokach budowano tarasy uprawne, tereny zamieszkane przez Indian przecinały kamienne drogi. Nie prowadzono handlu drogą morską, dlatego dostęp do morza nie był konieczny do pomyślnego rozwoju gospodarki. Po podboju tych ziem przez Hiszpanów na terenach Andów ludność mniej ucierpiała z powodu epidemii przywleczonych przez Europejczyków niż na wybrzeżu Oceanu Spokojnego lub Morza Karaibskiego. Mieszkańcy Andów, szczególnie tierra templada nie zapadają na zimnicę (malarię), żółtą febrę lub choroby tęgoryjcowe (anąuilostomiasis) – choroby tropikalne, które przyczyniły się do spadku zaludnienia wysp Morza Karaibskiego położonych u wybrzeży Ameryki Południowej.

PODOBNE ARTYKUŁYWIĘCEJ OD AUTORA